og ikkje tid til å sjå.
Menneske som han møter,
dei ansar han aldri på.
Mangt har han å rekkje over.
Det gjeld om å fare fort.
Mykje var det å gjera.
Det auka dess meir han fekk gjort.
Så lid det til endes med dagen.
Han står der, studd over stav
og spør: Kva har livet gjeve
og kvar er det vorte av?
Slik jaga han gjennom livet
utan å få det fatt.
Ei glede sprang etter på veien,
men nådde han aldri att.
Jan-Magnus Bruheim
Når eit nytt år er rett rundt "hjørnet" tenkjer ein ofte over livet,
kva det har gjeve eller kva tap ein har hatt dette siste året.
Kanskje vi har det så travelt at vi ikkje har tid til å stoppe opp
for å kjenne at vi lever?
Kanskje vi er lik den annsame
som gleda ikkje greier å nå igjen?
Med ynskje om eit
Flott og Godt Nytt År
til dokke alle frå Sigrid
